x.//Story of my life

Het enige wat hij moest hebben, was een fles Mountain Dew. Niks meer. Meer vroeg hij niet in het leven. Zijn drankje. Iets dat noodzakelijk was om door te kunnen gaan met zijn leven. Samen met zijn mobiel. Die was ook wel heel belangrijk. En die twee dingen overlapte nu. Hij had een oortje in en zijn mobiel functioneerde als MP3-speler, maar het liedje werd onderbroken door een beltoon. Hij klikte het apparaat aan terwijl hij langs enkele schappen liep en las het smsje dat hij had ontvangen. 'Jij? Alleen? Onmogelijk. Jij bent nooit alleen. Jij bent bang om alleen te zijn. Je durfde niet eens alleen naar de kassa XDD' Glubglub. Reactie op dat hij zei dat hij bij de supermarkt was. Alleen. Baka. Hij was zo vaak alleen! Thuis.. In de veiligheid van zijn kamer. 'Ja. Alleen. O: En ik ga zo naar de kassa. ALLeEeEeEeEn!!!!! P:' Jup. Veel uitroeptekens. Want Daniel was zo iemand die spammertrekjes had. Zelfs op zijn leeftijd. Wow, dat klonk alsof hij echt oud was. Hij pakte twee flessen Mountain Dew en slofte verder naar de kassa. Hij kreeg weer een sms en probeerde onhandig het smsje te lezen. Goed. 'Ja ja.. Laat het me weten hoe dat je verging. Niet gillend weg rennen hoor :'D' Hij begon terug te tikken waardoor hij een van de flessen 'in beweging' zette en deze van onder zijn arm gleed en op de grond viel. "Kut!" gromde hij, waarbij hij niet zo erg lette op de prikkende blikken. Oké, nu moest hij eerst die fles ergens neer proppen voor hij die ander terug pakte, maar hij zag al dat die op werd gepakt. Oh. "Uh, pff, bedankt."

[&naomi's account]